صدای زنگ ساعتم منو از دنیای خواب جدا می کنه، هنوزم خوابم میاد. ساعت رو می ذارم رو چُرت که چند دقیقه دیگه بتونم بخوابم.

بازهم صدای زنگ میاد، ای بابا چقدر زود پنج دقیقه گذشت!

ساعتم رو بر می دارم که قطعش کنم، چشمم می خوره به صفحه ساعت، تعجب می کنم!

مگه چند بار چُرتش رو قطع کردم که ساعت ۶:۳۰ شده؟

ای وای می خواستم برای نماز شب بیدار شم، خدایا چی شدکه نماز صبحم هم قضا شد؟

دیروز چه خطایی از من سر زده که امروز علاوه بر نماز شب، توفیق نماز صبح هم از من سلب شد!

یادم افتاد؛ دیشب خیلی گرسنه بودم، بیشتر از شب های قبل غذا خوردم، انقدر که شب از دل درد نمی تونستم بخوابم.

نا خود آگاه یاد این روایت افتادم؛

حضرت عیسی علیه السلام فرمودند:” یا بنی اسرائیل! لا تکثروا الاَکلَ فاِنّه مَن اکثر الاَکلَ اکثر النومَ، و مَن اکثر النومَ اقلّ الصلاهَ، و مَن اقلّ الصلاهَ کُتِبَ مِن الغافلینَ “

” ای بنی اسرائیل! زیاد نخورید، پس هر کس زیاد بخورد، زیاد می خوابد و هر کس زیاد بخوابد نمازش کم می شود و هر کس نمازش کم شود از غافلین شمرده می شود. “

(به قلم هم اندیشان)