حضرت  امیرالمومنین(علیه السلام) در اوصاف “سگ” میفرمایند:

طوبی لمن عیشه کعیش الکلب، ففیه عشره خصال فینبغی ان یکون کلها للمومن؛

خوشا به حال کسی که زندگیش چون سگ باشد،دراین حیوان ده خصلت است که مومن، به داشتن آنها سزاوار است؛

الاول:لیس له مقدار بین الخلق و هو حال المساکین؛

اول:آنکه سگ را در میان مردمان قدری نیست و این حال مسکینان است.

الثانی: ان یکون فقیرا لیس له مال و لا ملک و هو صفه المجردین؛

دوم: آنکه مال و ملکی ندارد و این همان صفت مجردین است . (مجردین یعنی کسانی که به مقام تجرد نائل شده اند و از همه چیز و همه کس حتی خود، فارغ شده اند.)

الثالث:لیس له ماوی معلوم و الارض کلها له بساط و هو من علامات المتوکلین؛

سوم:آنکه او را خانه و لانه ای معین نیست و همه زمین، بساط اوست و این علامات متوکلان است.

الرابع: ان یکون اکثر اوقاته جائعا و هم من داب الصالحین؛

چهارم:آنکه اغلب اوقات گرسنه است واین عادت صالحان است.

الخامس:ان ضربه صاحبه ماة جلدة لا يترك بابه و هو من علامات المريدين؛

پنجم:آنکه اگر صد تازیانه از صاحب خود بخورد،در خانه او را رها نمی کند و این صفت مریدان است.

السادس: لاينام من الليل الا اليسير و ذلك من اوصاف المحبين؛

ششم: آنکه شب هنگام به جز اندکی نمی خوابد و این از اوصاف محبین است.

السابع:انه يطرد و يجفى فيجيب و لا يحقد و ذلك من علامات الخاشعين؛

هفتم: آنکه رانده می شود و جفا می بیند لکن چون بخوانندش ، بدون دلگیری ، باز می گردد و این از علامات خاشعین است.

الثامن: رضى بما يدفع  صاحبه  من الاطعمة  و هو  حال  القانعين؛

هشتم: آنکه به اضافه طعام صاحبش راضی است و این حال قانعین است.

التاسع: اكثر عمله السكوت و ذلك من علامات الخائفین؛

نهم: آنکه بیشتر اوقاتش خاموش است و این از علامات خائفین است.

العاشر: اذا مات لم يبق منه الميراث و هو حال الزاهدين؛

دهم: آنکه چون بمیرد میراثی به جای نگذارد و این حال زاهدان است.

(به نقل از کتاب: نشان از بی نشان ها، بیان مرحوم شیخ حسنعلی نخودکی اصفهانی(قدس سره) ، جلد اول ، صفحه 310)