​استاد روی تخته نوشت:

قابل التوبات! از نام های خدا به معنی پذیرنده ی توبه ها و بازگشت ها.

با دیدن این جمله کبوتر خیالش به گذشته ها پرکشید! به زمانی که مثل ابر بهار گریه می کرد و دعا می کرد خدا توبه شو قبول کنه! دیگه از گناه خسته شده بود، دلش چراگاه شیطان شده بود، چقدر با گناهانش به خودش و اطرافیانش صدمه زده بود! دلش می خواست پاک بشه! برای خدا بندگی کنه! ولی می ترسید خدا توبه شو قبول نکنه!!!

با صدای استاد به خودش اومد: بچه ها یادتون باشه، پاک کن همیشه گرون تر از مداده، چون قراره غلط ها رو پاک کنه! اگه جنس پاک کن خوب باشه می تونه کامل پاک کنه، یعنی توبه مون باید درست باشه وگرنه اثر گناه باقی می مونه!

به این فکر کرد که درسته دفتر زندگیش پر از رد پاک کنه، اما خدا رو شکر خدا توبه شو پذیرفت.

یاد این شعر افتاد: صد بار اگر توبه شکستی باز آ…