برای افتتاحیه حوزه های علمیه خواهران، تمام طلاب جمع شده بودیم تو مصلی.

هنوز جلسه شروع نشده بود، خانمی چیزی پخش می کرد. از دوستم پرسیدم: چیه؟ گفت: برچسب روی گوشیه، معمولا روش اسم ائمه علیهما السلام نوشته شده.

کنجکاو بودم که اسم کدوم ائمه قسمتم می شه؛ دلم می خواست حالا که نزدیک محرمه، *السلام علیک یا ابا عبدالله الحسین* باشه.

نوبتم که شد یکی از برچسب ها رو برداشتم، با دیدنش اشک تو چشمام جمع شد، نوشته شده بود:

“گناه یعنی خداحافظ حسین علیه السلام”

دلم گرفت.

زیر لب زمزمه کردم:


” اَللَّهُمَّ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتي تُحْرِمُنِیَ الْحُسَیْنْ “

“خدایا گناهانی را که مرا از * حسین علیه السلام * محروم می کند، ببخش “

​کنار ساحل نشستم و به دریای آروم نگاه می کنم.

چقدر آرامش دریا زیباست، البته اگه این خانوما بذارن؛ آخه مگه نمی شه با شلوار بلند تو آب قدم زد که این خانوما پاچه های شلوارشونو تا زانو تا کردن؟

پلاژی که ما هستیم چادر اجباریه (آخه محیط نظامیه)

به نظر من که این طوری حرمت چادر از بین می ره

آخه چه فایده داره چادر رو بستن دور کمرشون بعد پاچه های شلوارشون تا زانو بالاست.
یه فکری داره وسوسم می کنه؛ اینکه با حجاب برم تو آب قدم بزنم
عقل و احساسم دارن با هم می جنگن

برم؟

نرم؟
بالاخره احساسم به عقلم غلبه می کنه و بلند می شم و به سمت آب حرکت می کنم؛ می خوام به این خانوما نشون بدم که با حجاب هم می شه لذت برد.
دارم روی شن های ساحل قدم می زنم، خیلی لذت بخشه، موج دریا آب رو روی پاهام به حرکت درمیاره
یه خانومی اومده کنارم ایستاده (از همونا که شلوارشونو تا کردن)
بهم میگه:

چقدر امروز دریا آرومه!

با لبخند نگاش می کنم و می گم:

بله، آرامشش آدمو آروم می کنه!
دوباره به موج ها نگاه می کنم…
از گوشه چشم می بینم که تند تند با چندش پاهاشو تکون می ده، انگار موجودات ریز دریا میان رو پاهاش!
به موجوداتی که روی جورابم وول می خورن نگاه میکنم،
بهش می گم:

چقدر اینا قشنگن، شبیه ماهی های خیلی ریزن!

+کجاش قشنگه؟ آدم چندشش می شه، من که قلقلکم میگیره، شما اذیت نمی شید؟

_نه، آخه من جوراب دارم

+خوش به حالتون

_خب شما هم برید جوراب بپوشید

_آخه با جوراب که حال نمیده، من دوست دارم موج دریا رو بدون واسطه حس کنم.

+خب منم موج رو حس می کنم، تازه بیشتر لذت میبرم و مثل شما چندشم نمی شه، از طرفی هم خیالم راحته که نامحرم پاهامو نمیبینه.
+کدوم نامحرم؟ اینجا که مرد نیست
+الان بله، ولی شاید کسی اومد یا شاید  الان  یه آقایی داره از پنجره ی ویلا ما رو نگاه میکنه، بالاخره نامحرمه دیگه.
+ای بابا، نامحرم چیه؟ حالا ما که خوبیم، شما برید پلاژ شهرداری، ببین چه خبره، همه به هم محرمن، اینجا چون محیط نظامیه چادر رو اجبار کردن، که چی بشه مثلا؟ الان فقط شمایید که چادر دارید بقیه فقط دارن سر مدیریت پلاژ منت میذارن که آره چادر داریم.

_ اگه گفتن چادر، منظورشون رعایت شئونات اسلامیه که متاسفانه کسی رعایت نمیکنه. همش به خاطر خودمونه، با حجاب خودمون حفظ میشیم، مثلا خود شما اگه جوراب داشتید الان از موجها لذت می بردید نه اینکه چندشتون بشه یا اینکه الان که از اینجا برید پا درد میگیرید چون آب دریا شوره و پاهای شما محافظ لازم رو نداره.

+محافظ چیه؟

_خب شما شلوارتون رو تا کردید، اینطوری هم آب مستقیم به پاتون میخوره، تازه به خاطر آفتاب شدید، پوستتون هم میسوزه.
به فکر فرو میره
با گوشه چشمم می بینم که تای شلوارشو باز می کنه.
داره می ره.
بهش می گم:

با حرفام ناراحتتون کردم که دارید می رید؟
+نه، دارم می رم جوراب بپوشم…

​_یه روسری میخوام که هم زیر چادر خوب وایسته، هم پهن باشه که حجابش بیشتره، هم نازک نباشه که از زیر، موهام دیده نشه یعنی حریر نباشه و نخی باشه.

+این کاتالوگ ها رو ببینید، این روسری ها  همون چیزیه که میخواید.

_ممنون، اینا به درد من نمیخوره، نمونه دیگه ندارید؟

+اینا خوبه دیگه، هم پهنه، هم نازک نیست، هم زیر چادر خوب وامیسته

_خانوم اینا پهناش کمه

+وا پهناش 100 سانته، خوبه دیگه، از این پهن تر چی میخواید؟

_نه پهناش کمه

+خب خانوم عکس کاتالوگ رو ببین، اینا خانومن دیگه که روسری رو سر کردند، ببین چه بلندم هست

_خانوم آخه شما یه نگاه به این عکس بنداز، ببین روسریش کجای سرشه؟ من روسریم تا روی پیشونیم میاد، این از پس سرش روسری پوشیده

+ای بابا چقدر سخت میگیری، حالا روسریتو ببر عقب تر

تشکر کردم و راه خروج رو پیش گرفتم که فروشنده گفت:

+پس کجا میرید؟

_میرم یه مغازه دیگه که مجبور نشم روسریمو عقب تر بکشم…

​هوس بستنی کرده بودم، از این بستنی اسکوپی ها. رفتیم بستنی فروشی، چون جای نشستن نداشت من تو ماشین موندم، همسرم رفت سفارش داد، همون جا منتظر موند که آماده شه.

یه 206 سفید کنار ماشین ما پارک کرد، یه دختر ازش پیاده شد و رفت سفارش آب پرتقال داد.

ایستاده بود کنار همسر من تا سفارشش آماده شه؛ همه مردا نگاش میکردن، آخه از اون تیپ “منو نگاه کن” ها زده بود، از اون تیپ ها که التماس میکردن “آی مردم به من توجه کنید".

از اونجایی که این دخترا زودتر سفارششون آماده میشه، آب پرتقال این خانومم آماده شد، آب پرتقالشو گرفت و اومد کنار ماشینش وایساد، یه دختر دیگه هم تو ماشین نشسته بود که با هم حرف میزدن.

همسرمن از اونجا منو نگاه میکرد و لبخند می زد.

این دختره هم هی به همسر من نگاه می کرد و  روشو برمی گردوند؛ یه دفعه به دوستش گفت:"بدون این که تابلو کنی به اون مرده نگاه کن، همون چشم رنگیه، قد بلنده، از وقتی اومدیم تو نخ منه، همش به من نگاه می کنه”

من متوجه شدم که منظورش همسر منه ولی چیزی نگفتم.

دختره همین طور که داشت از محاسن همسر من واسه دوستش تعریف می کرد، همسر من بستنی ها رو گرفت و اومد سمت ماشین، وقتی داشت نزدیک می شد، دختره به دوستش گفت:"اوه اوه، حال کردی، حس سوم رو داشتی، دیدی تو نخ من بود”

همسرم که اومد نشست تو ماشین، دختره نگاهش یه طوری شد( انگار ناراحت شده بود از این که پیش بینیش درست از آب در نیومده).

بستنی مونو که خوردیم، ظرف هاشو بردم انداختم تو سطل زباله، قبل از اینکه سوار ماشین بشم، رفتم سمت دختره و گفتم:” عزیزم همسرم تمام مدت داشت منو نگاه می کرد و لبخند می زد، تا وقتی مروارید با ارزشی مثل من داره، نیازی نداره به تو نگاه کنه”

​-اعصابم خورده

=چرا؟

-از خودم بدم میاد، از این همه ریاکاری حالم بهم می خوره، می تونم بهت اعتماد کنم و باهات درد و دل کنم؟

=آره عزیزم، چرا که نه

-قول می دی حرفام پیش خودت بمونه و به کسی نگی؟

=بله قول می دم

-قول می دی بعد از این که حرفامو شنیدی، نظرت در مورد من عوض نشه و مثل قبل باشی باهام؟

=قول می دم

-راستش من اهل نماز نیستم، فقط وقتایی که توی جمع هستم و زمان اذانه، مجبور می شم نماز بخونم؛ ولی دیگه خسته شدم از این همه ریا، وقتی سر نمازم، حس میکنم همین الان خدا منو تبدیل به سنگ می کنه که دیگه نتونم ادامه بدم و بشم آیینه عبرت دیگران. وقتی شروع به خوندن می کنم، یه جورایی حس می کنم به خدا نزدیک می شم، شاید باورت نشه ولی من تو همین نمازهای ریا هم حضور قلب دارم، دلم می خواد نمازم بیشتر طول بکشه، سجده هامو خودم دوست دارم که طولانی تر کنم؛ ولی با این حال این نمازها بهم نمی چسبه، حس می کنم از اول تا آخر نمازم یکی مدام بهم می گه:” بسه دیگه تمومش کن، حالا خوبه واسه ریا، واسه خودشیرینی پیش بنده ها داری نماز می خونی وگرنه باورم می شد که واقعا با خلوص نیت می خونی” این حس خیلی آزارم می ده، هر وقت نماز می خونم با خودم می گم اشکال نداره حالا که داری با ریا می خونی ولی خدا قبول می کنه چون با حضور قلب می خونی، ولی عذاب وجدان  ولم نمی کنم.

نمی دونم چکار کنم؟ به نظر تو خدا این نماز ها رو قبول می کنه؟

= خب عزیزم تو که تلاش می کنی، نماز می خونی، چرا به نیت ریا می خونی؟ چرا نیتت رو خالص نمی کنی؟ چرا تو نماز خوندن مداومت نداری؟

- آخه می دونی حوصله ندارم، اوووه پنج بار در شبانه روز، کی حوصله داره آخه

= برای تشکر از خدا پنج بار هم کمه. تو وقتی پدرت یا مادرت برات یه چیزی تهیه می کنن، چقدر ازشون تشکر می کنی؟ وقتی یه نفر یه خوبی در حقت میکنه، تمام تلاشتو می کنی که جبران کنی؛ خب خدا این همه به ما نعمت داده، که بالاترینش سلامتیه، به نظرت واقعا ارزش نداره روزی پنج بار ازش تشکر کنیم؟ تازه این کمترین کاریه که میتونیم انجام بدیم.

- ………………..